Sve ovlasti na džematskog imama prenesene su, od starne najvišeg autori teta IZ-e samim njegovim postavljenjem i tu više nema povratka. Dali na konačnu sudbinu umrle osobe utiče to - ko mu je klanjao dženazu? Odgovor je naravno negativan. Zar svi umrli, po islamskom shvatanju, nisu jednaki, bar u času smrti, kad već nisu bili za svoga života. Šta ćemo sa onim džematlijama za koje nema intresovanja da neko želi biti viđen ispred njegove dženaze. Džematski imam je jedina osoba koja treba da klanja dženazu svakome svome džematliji bio on ugledan ili neugledan. On je njegov džematlija a on njegov imam i jedino je normalno da mu on klanja dženazu. To govorim zbog toga što su usta čelnika Islamske zajednice puna lijepih riječi o imamu i njegovom poslanju ali čin im se prilika pruži, ubacuju se ispred tih cijenjenih imama da bi klanjali dženazu njegovom uglednom džematili i na taj način sami sebe promovirali pred javnošću a džem atskog imama marginazirali. Zar se tako štiti integritet imama. Vjerujem da se to ne rade iz zle namjerne. Stavri se, ponekada, događaju po inerciji ako se poslovi odrađuju rutinski. Ako hoćemo pravi red u Islamskoj zajednici onda ga treba graditi temo gdje ga nema a ispoštovati ga tamo gdje on već postoji. Samim svojim prisutstvom na dženazi, u svojstvu predstavnika Islamske zajednice, čelnici te Zajednice mnogo više odaju počast dotičnom džematliji nego da oni sami imame na toj dženazi. Ovako se postavlja pitanje: jesu li oni došli da imame ili da prisustvuju dženazi uglednog džematlije. Normalno je da imam, neposredno pred početak klanjanja dženaze-namaza, ponudi prisutnim licima, iz redova više hijerarhije IZ-e, da oni imame u tom namazu ali je još normalnije da ovi to učtivo odbiju i tako izraze svoje poštovanje prema džematskom imamu. Podrazumijeva se da džematski imam obavezno ponudi onima iz najbližeg roda od umrlog lica, kao što su sin, otac brat..., a koji imaju validni dokument da znaju imamiti u dženazi-namazu i ako oni to prih vate da tako i bude. Nije normalno da se sin od umrle osobe, koji je uje dno i profesionalni imam, ubijedi da je bolje da neko od čelnika IZ-e klanja dženazu nje govom ocu, kao što se desilo prije izvjesnog vremena. Vlastiti otac samo jednom umire i sinu se ta mogućnost neće više nikada ukazati.