Prema Internacionalnoj organizaciji za migracije (IOM) migrant je svaka osoba koja se kreće ili se preselila preko međunarodne granice ili unutar države daleko od svog uobičajenog mjesta boravka, bez obzira na razloge, kao što je pravni status, uzrok kretanja i dužina boravka. Prema Ujedinjenim nacijama migranti su pojedinci koji žive izvan svoje zemlje rođenja najmanje godinu dana, bez obzira na razloge njihove migracije ili pravni status. To mogu biti migranti zbog ratnih dešavanja u njihovom mjestu, ekonomske krize, spajanja porodica itd.

Migranti koje susrećemo u Bosni dolaze iz Afrike i Azije, odnosno Bosna im je tranzit za druge evropske zemlje i mnogi ih smatraju muslimanima s obzirom da mnogi dolaze iz zemalja s većinski muslimanskim stanovništvom. U Evropi negativni odnos prema migrantima ima i politički i kulturološki karakter, s obzirom da se priliv migranata koristi kao tema za homogeniziranje nacija, vjerskih i drugih skupina, od kojih su neke i ekstremno desničarske, na način da se predstavljaju kao neprijateljski raspoloženi prema nemuslimanima i nemuslimanskoj tradiciji. Na taj način stječe se dojam „civilizacijske podjele“; kako pristižu muslimanski migranti iz siromašnog, nerazvijenog svijeta i ugrožavaju sigurnost i kulturu napredne kršćanske civilizacije. Međutim, migracije su bile i ostale uvijek posljedica ekonomskog i sigurnosnih promjena u nekoj državi i sami migranti nisu realizatori nikakvih nacionalnih ili ideoloških strategija protiv drugih država i „civilizacija“. Upravo to pokazuje religijski sastav migranata u svijetu.

Globalno istraživanje

Prema podacima istraživačkog centra Pew Research Centre procjenjuje se da su kršćani činili 47% svih ljudi koji žive izvan svoje zemlje rođenja do 2020., posljednje godine za koju su bili dostupni globalni podaci, i to na osnovu analize podataka Ujedinjenih nacija i 270 popisa stanovništva i anketa. Muslimani su činili 29% svih živih migranata, a slijede Hindusi (5%), budisti (4%) i Jevreji (1%).

Religiozno indiferentni, odnosno oni koji kažu da nemaju religiju, ili koji se izjašnjavaju kao ateisti ili agnostici – predstavljaju 13% svih ljudi koji su napustili svoju zemlju rođenja i sada žive negdje drugdje. U obzir su uzeti svi odrasli i djeca koja sada žive van svojih zemalja rođenja, bez obzira kada su otišli. Dok se vjerski sastav migracionih tokova može drastično mijenjati iz godine u godinu zbog ratova, ekonomskih kriza i prirodnih katastrofa – ukupan broj migranata mijenja se sporije, odražavajući obrasce koji su se akumulirali tokom vremena.

Prema ovom istraživanju, koje potpisuju Stephanie Kramer i Yunping Tong, kršćani čine mnogo veći udio migranata (47%) nego što čine udio u svjetskoj populaciji (30%). Meksiko je najčešća zemlja porijekla kršćanskih migranata, a Sjedinjene Države su njihova najčešća destinacija.

Muslimani čine neznatno veći udio migranata (29%) nego u svjetskoj populaciji (25%). Sirija je najčešća zemlja porijekla muslimanskih migranata, a muslimani se često sele u regiji Bliskog istoka, ali i Evrope. Ljudi bez religije čine manji postotak migranata (13%) nego što su u svjetskoj populaciji (23%). Kina je najčešća zemlja porijekla ovih migranata, dok su Sjedinjene Američke Države njihova najčešća destinacija.

Koje zemlje primaju najveći broj migranata

Prema izvještajima Ujedinjenih nacija i istraživačkog centra Statista najveći broj migranata pristiže u Sjedinjene Američke Države i još uvijek su glavna destinacija za migrante, primivši preko 50 miliona međunarodnih migranata do 2020., što čini približno 18% ukupnog globalnog broja migranata. Ključni razlozi uključuju ekonomske prilike, politiku spajanja porodice i izglede za obrazovanje. Na drugom mjestu je Njemačka, koja je primila oko 16 miliona migranata. Njemačka je bila glavna destinacija u Evropi, posebno tokom i nakon izbjegličke krize izazvane građanskim ratom u Siriji i sukobima u Afganistanu i Ukrajini. Njemačka se također oslanja na imigraciju kako bi riješila nedostatak na tržištu rada zbog starenja stanovništva. U Evropi su za migrante važne i Rusija te Ujedinjeno Kraljevstvo. Ruska migrantska populacija prvenstveno dolazi iz bivših sovjetskih država, dok Velika Britanija privlači radnike i studente iz cijelog svijeta​. Pored toga, regije poput Evrope i Sjeverne Amerike kolektivno su domaćini većini međunarodnih migranata, jer 2020. godine Evropa je primila 87 miliona, a Sjeverna Amerika skoro 59 miliona migranata. Kada je riječ o zemljama s većinski muslimanskim stanovništvom, na prvom mjestu je Saudijska Arabija koja je primila oko 13 miliona migranata do 2020. godine, s obzirom da je vodeća destinacija za radne migrante, posebno iz južne i jugoistočne Azije, zbog procvata građevinskog i uslužnog sektora​.

Odakle se ljudi najviše iseljavaju

Pored Ukrajine za koju se još skupljaju podaci koji bi mogli biti veći od trenutnih izvještaja o 6 miliona izbjeglih iz ove zemlje, Sirija je zemlja s ratnim stanjem koja je izgubila oko 8 miliona državljana koji su pobjegli u inostranstvo, prvenstveno u susjedne zemlje poput Turske, Libana i Jordana, a onda i u Evropu.

Druge zemlje s izraženim migracionim trendom su Indija, Meksiko i Kina. Indija ima najveću svjetsku dijasporu, s otprilike 18 miliona ljudi koji žive u inostranstvu do 2020. godine. Mnogi migriraju radi posla, obrazovanja ili spajanja porodice, sa značajnim brojem stanovnika u zaljevskim državama, Sjedinjenim Državama i Ujedinjenom Kraljevstvu​. Kina je sve razvijenija zemlja, ali oko 10 miliona Kineza živi u inostranstvu, migrirajući u zadnjih desetak godina zbog posla i obrazovanja. Na drugom kraju svijeta nalazi se jedna od najvećih migrantskih populacija. Riječ je o Meksikancima koji masovno napuštaju svoju zemlju i odlaze u SAD, što je postala jedna od ključnih tema u kampanji novog američkog predsjednika. Iako se smatra da je mnogo veći broj Meksikanaca u zadnjih desetak godina došao u SAD, procjenjuje se da je do dva miliona pronašlo put do različitih saveznih američkih država.